Kudy

Do zajęcia się tym słowem sprowokował nas Paweł Pollak, który w swym blogu napisał:

W Polsce podatnik ma do czynienia nie z urzędem podatkowym, tylko z Urzędem Wszechwładnym, który z całą surowością ściga go za najdrobniejsze formalne uchybienia. Kudy tam, że obywatel nie chce kombinować, tylko grzecznie płacić podatki. Źle jakiś niejednoznaczny przepis zinterpretował, na formularzu wypełnił nie tę rubrykę co trzeba, spóźnił się jeden dzień ze złożeniem deklaracji – wezwanie, przesłuchanie, domiar, grzywna.

Ponieważ nie ma kudy w żadnym z naszych słowników, nie znalazła też tego słowa wyszukiwarka porad językowych, za pomocą wyszukiwarki PELCRA zagłębiliśmy się w czeluściach Narodowego Korpusu Języka Polskiego, czego rezultat można zobaczyć tutaj.

W naszej pamięci doświadczenie językowe utrwaliło zwrot kudy (tam) komuś/czemuś do kogoś/czegoś, w którym kudy znaczy gdzie. W NKJP kudy też znaczy gdzie, ale również dokąd i o ileż, daleko (np. kudy gorszy – o ileż gorszy, daleko gorszy), tymczasem – jeśli dobrze interpretujemy przytoczony fragment wpisu z blogu – Paweł Pollak rozumie kudy tam jako co z tego. Byłoby to chyba całkiem nowe zastosowanie słowa kudy w polszczyźnie.