... ale tylko w polskim tłumaczeniu:
Była to już reszta brandy z Mediolanu. Napiłem się i podałem manierkę Donowi, który podniósł ją do ust, aż płyn przechylił się żółto w wąskiej szparze skórzanego pokrowca; kiedy trzymał ją w górze, nadszedł ścieżką żołnierz; mundur miał rozpięty pod szyją i popychał rower.
W oryginale:
It was the last of the Milanese brandy. I drank, and passed the bottle to Don, who lifted the flask until the liquor slanted yellowly in the narrow slot in the leather jacket, and while he held it so the soldier came up the path, his tunic open at the throat, pushing the bicycle.
To była butelka w skórzanym pokrowcu, może płaska, zwana piersiówką.
Cytat polskojęzyczny pochodzi z opowiadania Mistral, które przetłumaczyła Ewa Życieńska, zawartego w zbiorze Czerwone liście wydanym w 1978 roku (wydanie szóste) przez PIW.
Dopisek
Uniwersalny słownik języka polskiego PWN (2003):
manierka ‹ros. (?)›
1. «blaszany pojemnik na płyny, mający kształt płaskiej butelki, używany przez żołnierzy i turystów»
Przeczytałem raz, przeczytałem i drugi, a potem jeszcze przeczytałem to:
OdpowiedzUsuńhttp://pl.wikipedia.org/wiki/Manierka
i przyznam, że wciąż nie jest dla mnie jasne, do czego właściwie tu "pijecie" :)
Żeby można było zobaczyć, jak „płyn przechylił się żółto w wąskiej szparze skórzanego pokrowca”, manierka musiałaby być szklana, a z definicji taka nie jest. Proszę sobie wyobrazić żołnierza czołgającego się ze szklaną manierką u pasa – długo by mu ona posłużyła. „Uniwersalny słownik języka polskiego PWN” (2003) mówi, że manierka to blaszany pojemnik na płyny, mający kształt płaskiej butelki, używany przez żołnierzy i turystów. A w oryginale opowiadania Faulknera jest słowo bottle, czyli butelka. Nie możemy się zgodzić z Wikipedią, że „istnieją manierki (...) wykonane ze szkła”, bo to nie są manierki.
OdpowiedzUsuń